Πολλές φορές μπορεί να βιώσουμε μια αρνητική κατάσταση, κάποιο τραύμα ή μεγάλο σοκ. Τότε, ο εγκέφαλος μας θα προσπαθήσει να μας προφυλάξει. Με διάφορους μηχανισμούς που διαθέτει, όπως η απώθηση ή άρνηση, θα «εξαφανίσει» το γεγονός. Θα είναι σα να μη συνέβη ποτέ. Θα συνεχίσουμε να ζούμε τη ζωή μας ή να κοιμόμαστε όπως η Ωραία Κοιμωμένη.Θα περνάει η ζωή γύρω μας και εμείς θα μένουμε (φαινομενικά) ατάραχοι. Θα «κοιμόμαστε» για να αποφύγουμε να αντιμετωπίσουμε το συμβάν.
Αυτό πώς μεταφράζεται πρακτικά; Θα αγνοήσουμε το περιστατικό και θα πάμε παρακάτω. Χωρίς να το αντιμετωπίσουμε, χωρίς να το επεξεργαστούμε, θα το θάψουμε κάτω από το χαλί. Αυτό, όμως, έχει αντίκτυπο στη συμπεριφορά μας. Λίγο λίγο θα αλλάξουμε. Μπορεί να γίνουμε πιο ευερέθιστοι, πιο οξύθυμοι, νευρικοί και επιθετικοί. Μπορεί από την άλλη, να πέσουμε με τα μούτρα σε κάποια συγκεκριμένη ασχολία ή κάποιο συγκεκριμένο άτομο. Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι το υγιές. Χάνουμε την ισορροπία μας και άρα άλλοι τομείς της ζωής μένουν πίσω. Κάποιοι ψυχολόγοι ονομάζουν την όλη διαδικασία «μπάζωμα». Ακριβώς όπως στην δόμηση, όπου στα θεμέλια θάβεις κάποια υλικά για να μπορέσεις να χτίσεις από πάνω κάτι άλλο, χρήσιμο και ουσιαστικό. Μόνο που ψυχολογικά δεν λειτουργεί έτσι. Ψυχολογικά είναι σα να χτίζεις κάστρα στην άμμο και μάλιστα εκεί που σκάει το κύμα. Το όλο οικοδόμημα με την πρώτη αναστάτωση θα καταρρεύσει. Και τότε θα ξυπνήσουμε.
Όταν γκρεμιστεί αυτό που έχουμε χτίσει για να καλύψουμε το γεγονός που απωθήσαμε, όλο το συναίσθημα θα βγει στην επιφάνεια. Θα είναι, δε, ενισχυμένο από τον υπνάκο που πήρε. Ξυπνάμε κι εμείς, λοιπόν, και βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι πραγματικά. Βιώνουμε το τραύμα, το σοκ, τον πόνο, την απώλεια. Μιλάμε πάντα για αρνητικά συναισθήματα και καταστάσεις γιατί τα θετικά δεν έχουμε λόγο να τα κρύψουμε. Όταν η δύναμη των συναισθημάτων είναι τόσο μεγάλη, μπορεί να μας παρασύρει σε πράξεις και συμπεριφορές που δεν θα σκεφτόμασταν ποτέ να κάνουμε νηφάλιοι. Τα εγκλήματα πάθους και εν βρασμώ πολλές φορές οφείλονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Έτσι και στο βιβλίο «Η Εκδίκηση της Ωραίας Κοιμωμένης» η ηρωίδα αποφασίζει να κάνει έναν φόνο.
Την κατάλληλη στιγμή, όμως, της δίνεται μια επιλογή. Να αναμετρηθεί με το παρελθόν της, που σημαίνει να επενδύσει ενέργεια, χρόνο, προσπάθεια και ίσως χρήμα σε ένα εγχείρημα που θα της προσφέρει πρόσκαιρη ικανοποίηση (;) ή να επικεντρωθεί στο μέλλον της- και άρα να αποδεχτεί το παρελθόν της και να καταφέρει να προχωρήσει. Επειδή δεν θέλω να κάνουμε spoiler ας το βάλουμε σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο.
Η εκδίκηση είναι μια πολύ συνηθισμένη ανάγκη του ανθρώπου, αλλά αυτό δεν την κάνει και υγιή. Το να προσπαθούμε να καταστρέψουμε κάποιον για το κακό που μας έκανε σίγουρα καταστρέφει εμάς περισσότερο. Παράδειγμα, αν θέλουμε να κάνουμε κακό σε κάποιον πρώην, σημαίνει ότι πρέπει να βιώνουμε τα αρνητικά συναισθήματα και τα άσχημα περιστατικά ξανά και ξανά γιατί αυτά είναι τα καύσιμα για την πραγμάτωση της εκδίκησης. Και όταν εκδικηθούμε τι γίνεται;
Φυσικά δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι μένουν στο παρελθόν θέλουν εκδίκηση. Μπορεί απλώς να «κατοικούν» στο παρελθόν. Ίσως είναι το ένδοξο παρελθόν που έχει χαθεί και πίσω δεν γυρίζει. Κάθονται μέσα στην μιζέρια και στο γκρι της ανημποριάς. Τι κερδίζουν αυτοί με το να αναμασούν το παρελθόν; Πόσο καλύτερα νιώθουμε εμείς με την εκδίκηση; Και για πόσο; Και μετά από ‘κει; Τι κάνουμε και πού πάμε; Υπάρχει η δυνατότητα να πάμε παρακάτω ή έχουμε εξαντληθεί κι έχουμε χάσει χρόνο (και χρόνια) και δεν μας παίρνει για έναν νέο έρωτα, για παράδειγμα;
Από την άλλη, έχουμε την ευκαιρία να χτίσουμε το μέλλον μας. Ένα καλύτερο μέλλον με τις σωστές επιλογές και ευκαιρίες. Αυτό, όμως, συνεπάγεται ότι έχουμε τακτοποιήσει τα θέματα του παρελθόντος. Όχι με εκδίκηση, αλλά με υγιείς τρόπους. Έχουμε αποδεχτεί το γεγονός, έχουμε θυμώσει, έχουμε θρηνήσει, έχουμε μάθει από τα λάθη μας, για να μη τα επαναλάβουμε και πάμε παρακάτω. Τότε μόνο μπορούμε να προχωρήσουμε τη ζωή μας και να απολαύσουμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται- χωρίς να έχουμε ένα ενοχλητικό μικρό αγκαθάκι στην πατούσα που μας πονάει σε κάθε βήμα.
Γιατί, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στη ζωή.
Πρέπει να επιλέξουμε. Και η επιλογή μας πρέπει να είναι συνειδητή- να έχουμε ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά και να προχωρήσουμε αφού λάβουμε υπόψιν όλες τις παραμέτρους. Δεν μπορούμε να έχουμε μέλλον όσο προσπαθούμε να εκδικηθούμε το παρελθόν. Ένα από τα δύο θα πρέπει να λάβει περισσότερη προσοχή και τότε το άλλο θα καταρρεύσει.
Οπότε βάλτε τα κάτω και σκεφτείτε- ενασχόληση με το παρελθόν και αναμάσημα όλων όσων έχουν γίνει ή αποδοχή και πάω παρακάτω γιατί η ζωή είναι μικρή; Και οι δύο επιλογές θέλουν κόπο και προσπάθεια. Τίποτα δεν είναι εύκολο. Δείτε αν τελικά αξίζει να κάνετε μια κίνηση για να ασχοληθείτε για άλλη μια φορά με το παρελθόν, ή αν αξίζει να κάνετε ένα άλμα και να προσγειωθείτε στο μέλλον σας. Είναι στο χέρι σας να δημιουργήσετε τον δικό σας μύθο!
“It’s hard to light a candle, easy to curse the dark instead”
– Nightwish, Last Ride of the Day
Επικοινωνία
Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου μπορείτε να με καλέσετε στα παρακάτω τηλέφωνα:
