Όρια. Μια μαγική λέξη, αλλά μοιάζει με εφιάλτη για πολλούς. Κάποιοι βλέπουν τα όρια σαν έναν ψηλό, γκρίζο τοίχο με συρματοπλέγματα, κάτι που είναι τρομακτικό και κακό. Εγώ προτείνω μια εναλλακτική οπτική σε αυτό. Αν η ζωή σας είναι κήπος και όχι φυλακή που χρειάζεται τείχη, μπορεί να έχει ένα όμορφο φράχτη. Έναν χαμηλό φράχτη, που να ταιριάζει με τον κήπο σας. Να έχει και μια αυλόπορτα, έτσι ώστε να μπορείτε να επικοινωνείτε με τους γείτονες σας, να βλέπετε τους δικούς τους κήπους, αλλά και εκείνοι τον δικό σας. Τζάμπα κοπιάσατε να τον κάνετε τόσο όμορφο;
Τι είναι, τελικά, τα όρια; Τα όρια είναι ένας τρόπος να ορίσουμε τον εαυτό μας, την ταυτότητα μας. Να δώσουμε, αν θέλετε, το πού αρχίζει και πού τελειώνει το άτομο μας. Τα όρια μας προσδιορίζουν, γιατί όταν τα θέτουμε ξέρουμε που σταματάνε οι επιρροές από τους ανθρώπους γύρω μας και που ξεκινάει ο εαυτός μας. Οι επιλογές μας γίνονται γιατί είναι συνειδητές και όχι επειδή μας τις ζήτησε κάποιος. Γνωρίζουμε, αλλά και δείχνουμε στους άλλους, ποιες είναι οι ευθύνες και ποιες οι υποχρεώσεις μας. Το ίδιο φυσικά, ισχύει και με τα όρια των άλλων γύρω μας. Με αυτό τον τρόπο παραιτούμαστε από τον έλεγχο πάνω τους, γιατί όταν αντιληφθούμε την πραγματική ουσία των ορίων, δεχόμαστε ότι μόνο από τον εαυτό μας μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις, από κανέναν άλλο. Έτσι, σταματάμε να προσπαθούμε να ελέγξουμε και να χειριστούμε τους γύρω μας. Μπορούμε,απλώς, να τους αγαπήσουμε, γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που μας δίνουν. Και vice versa, οι άλλοι, καλό είναι, να μας αγαπούν για εμάς και όχι για ό,τι τους προσφέρουμε.
Κάτι που μας εμποδίζει να βάλουμε και να αποδεχτούμε τα όρια, συνήθως, είναι οι μύθοι και θρύλοι που έχουν κυκλώσει και διαστρεβλώσει το νόημα τους. Το βασικό είναι ότι πολλοί πιστεύουν ότι θα φανούν εγωιστές στα μάτια των άλλων. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Εγωιστής γίνεται αυτός που συστηματικά καταπατάει τα όρια των άλλων, όχι αυτός που υπερασπίζεται τα δικά του. Τα όρια δεν έχουν επιθετικό χαρακτήρα, πιο πολύ αμυντικό θα λέγαμε, αν έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε έναν από αυτούς τους όρους. Και αυτό γιατί, ένας ακόμα μύθος που συνδέεται με τον εγωισμό είναι ότι τα όρια είναι επίθεση προς τον συνάνθρωπο. Ένας άλλος μύθος λέει ότι αν βάλουμε όρια, οι άλλοι θα σταματήσουν να μας αγαπάνε. Ναι, σίγουρα θα τους ξεβολέψετε αν βάλετε όρια και αρχίσετε να λέτε «όχι». Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουν να σας αγαπάνε. Αν το κάνουν, σημαίνει ότι αγάπησαν περισσότερο την έλλειψη ορίων σας, από σας τους ίδιους. Δεν θέλετε ανθρώπους που σας εκμεταλλεύονται στη ζωή σας.
Όταν αποφασίσουμε να βάλουμε όρια, αυτό πρέπει να γίνει υγιώς. Το πρόβλημα ανήκει σε δύο βασικές κατηγορίες, δεν βάζω όρια στον εαυτό μου και καταπατώ των άλλων. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε τους υποχωρητικούς ανθρώπους, αυτούς που λένε συνέχεια «ναι» στις επιθυμίες των άλλων , κάνοντας στην άκρη τις προσωπικές τους ανάγκες. Ο θυμός τους σιγοβράζει κάτω από την επιφάνεια του «ναι» που μπορεί να οδηγήσει και σε χρόνια κατάθλιψη. Στο άλλο άκρο έχουμε τους κυριαρχικούς ανθρώπους που δεν δέχονται κανένα όριο και πεισμώνουν μέχρι να κάνουν την αρνητική απάντηση θετική. Απαιτούν να έχουν πάντα αυτό που θέλουν και να περνάει το δικό τους. Κοινό σημείο: και οι δύο τύποι μπορούν να γίνουν χειριστικοί σε μία σχέση. Ο μεν, λέγοντας πάντα «ναι», προσπαθεί να κρατήσει τον άλλον κοντά του, ενώ ο δεύτερο απειλεί και τρομοκρατεί μέχρι να πάρει θετική απόφαση και όποιος μένει κοντά του το κάνει από φόβο. Καμία από τις δύο σχέσεις δεν είναι υγιής και λειτουργική.
Αρχίστε να ψηλαφίζετε τα όρια σας. Πείτε ένα εύκολο «όχι» για αρχή και δείτε πώς αντιδρούν οι κοντινοί σας άνθρωποι. Αν από την άλλη, αρχίζετε να συνειδητοποιείτε ότι πρέπει πάντα να περνάει το δικό σας, αρχίστε να σκέφτεστε να ψηλαφίζετε τα όρια των άλλων. Μάλλον τα καταπατάτε.
Καλή εξερεύνηση!
Επικοινωνία
Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου μπορείτε να με καλέσετε στα παρακάτω τηλέφωνα:
Σταθερό:+30 2313087725 Κινητό:+30 6947296882
Μπορείτε να δείτε και το άρθρο μου σχετικά με την πρώτη συνάντηση με έναν ψυχολόγο: Πρώτη συνάντηση με έναν ψυχολόγο
