Μιλούσα κάποια στιγμή με έναν εξ αποστάσεως θεραπευόμενό μου. Ήταν μόνος του εδώ και καιρό μετά από μία τραυματική σχέση. Είχε μετακομίσει σχετικά πρόσφατα σε μία διαφορετική και καλύτερη περιοχή της πόλης που έμενε, επαγγελματικά ήταν καλά αν και δεν υπήρχε εξέλιξη, τα ωράρια ήταν βάρβαρα και γενικά ήθελε να κάνει αλλαγές στη ζωή του, αλλά ήταν πολύ διστακτικός.
Είχαμε συζητήσει αρκετές φορές το κομμάτι σχέση- ήθελε να κάνει μία νέα σχέση, αλλά ποτέ δεν ήταν έτοιμος να την αντιμετωπίσει. Πάντα ήταν πολύ διστακτικός. Το θέμα είναι ότι έβρισκε γυναίκες να τον φλερτάρουν. Έστω από μακριά- να τον καρφώνουν με τα μάτια, να του χαμογελάνε, ακόμα και να του μιλάνε. Δεν έκανε ποτέ καμία κίνηση. Στην ερώτηση μου γιατί, απαντούσε πάντα το ίδιο: δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Τη μία φορά δεν ήταν καλοντυμένος, την άλλη ήταν κουρασμένος, την άλλη είχε μόλις αντιμετωπίσει μια οικογενειακή κρίση.
Πολλοί από εμάς περιμένουμε να κάνουμε κίνηση (σε θέματα σχέσεων, επαγγελματικά, προσωπικά και ότι άλλο) όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Πότε ακριβώς είναι αυτή η στιγμή; Όταν ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες; Όταν ο Ερμής δεν είναι ανάδρομος; Όταν όλα στη ζωή μας πηγαίνουν τέλεια; Όταν νιώσουμε αρκετά δυνατοί;
Ας συνεχίσουμε με το παράδειγμα του θεραπευόμενου. Γι’ αυτόν η κατάλληλη στιγμή για να μιλήσει σε μια κοπέλα που τον ενδιαφέρει είναι όταν: θα είναι καλοντυμένος, θα έχει κάνει μόλις μπάνιο, θα έχει διάθεση, δεν θα είναι κουρασμένος από τη δουλειά, και δεν θα είναι εκνευρισμένος από άλλα ζητήματα. Είναι ένα άτομο που δουλεύει οχτάωρο συνεχόμενο στην καλύτερη ή σπαστό ή υπερωρίες, κινείται με τα ΜΜΜ και ιδρώνει εύκολα, χωρίς να μυρίζει. Λαμβάνοντας υπόψη μας όλα αυτά τα δεδομένα, πόσες θα είναι οι κατάλληλες στιγμές για να κάνει μια γνωριμία;
Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλους τομείς της ζωής μας: για να παραιτηθούμε από τη δουλειά μας, να κάνουμε μετακόμιση, να πούμε στο σύντροφο για μια ζημία που κάναμε, να ξεκινήσουμε θεραπεία κ.α. Ποια είναι για σένα η κατάλληλη στιγμή; Έχει να κάνει με πλανητικές κινήσεις ή προσωπικούς λόγους; Και τώρα η πιο σημαντική ερώτηση: τι κερδίζεις με το αναβάλεις να κάνει κάτι περιμένοντας τη μαγική κατάλληλη στιγμή να έρθει; Σίγουρα κάτι κερδίζεις, πρέπει μόνο να το βρεις. Στο παράδειγμα μας, με το να περιμένει την κατάλληλη στιγμή και να μην κάνει κίνηση κέρδιζε το να μην απορριφθεί, να μην πληγώσει περισσότερο τον εύθραυστο εγωισμό του, το να κρατήσει μια ελπίδα ότι θα τα βρει πάλι με την πρώην.
Είναι πολύ δεκτά και σεβαστά όλα αυτά, όταν τα κάνεις συνειδητά. Όταν ξέρεις γιατί αναβάλεις κάτι και δεν βρίσκεις απλώς δικαιολογία. Πάντα πίσω από την αναβολή κρύβεται κάτι που ρισκάρουμε να χάσουμε αν δράσουμε (εγωισμό, ηρεμία, βόλεμα κτλ.). Οπότε η περιβόητη κατάλληλη στιγμή λειτουργεί σαν μια δικαιολογία. Περιμένουμε να έρθει η ιδανική τέλεια συνθήκη η οποία δεν έρχεται ποτέ- ακόμα και σε ταινίες στο Hollywood σπάνια έρχεται.
Σκέψου, λοιπόν, τι είναι αυτό που πραγματικά σε απασχολεί και σε τρομάζει- αυτό που σε κρατάει στην αναμονή. Βάλ’ τα κάτω και προετοίμασε ένα σχέδιο δράσης: πώς, ποιος, πότε, γιατί. Συγκέντρωσε όλες τις πληροφορίες και πάρε μια ανάσα. Ήρθε η κατάλληλη στιγμή. Και είναι ΤΩΡΑ.
Ναι, οκ. Υπάρχουν και οι στιγμές που είναι αντικειμενικά ακατάλληλες. Δεν θα πας να φλερτάρεις κάποιον που έχει ολοφάνερα νεύρα και που πριν μισό λεπτό βριζόταν με κάποιον στο κινητό του. Ούτε θα πας στην σύντροφο σου που κλαίει γιατί είναι συναισθηματικά φορτισμένη από την ταινία που βλέπει να της πεις ότι έσπασες το αγαπημένο της σουβενίρ από το ταξίδι σας στο Παρίσι. Υπερβάλω, αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνεις πού το πάω. Εδώ έχει να κάνει με το σεβασμό στην συναισθηματική κατάσταση του άλλου. Όχι στην αποφευκτική δική σου συμπεριφορά.
Μην περιμένεις ένα ιδανικό αύριο που μπορεί να μην έρθει ποτέ. Αντιμετώπισε το «Τέρας» τώρα, κοίτα το στα μάτια και κάνε πράξη την επιθυμία σου. Θα ρισκάρεις, όμως, μόνο με το ρίσκο πηγαίνουμε μπροστά. Η αναμονή για την κατάλληλη στιγμή σημαίνει στασιμότητα, κι αυτό είναι κάτι που δε θέλουμε.
Δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή.
Η μοναδική κατάλληλη στιγμή είναι τώρα.
