Η καθημερινότητα μας είναι έντονη και συνήθως με αρκετά προβλήματα. Αυτό μας προκαλεί ανησυχία. Ανησυχούμε για πολλά- από μικρά (“θα προλάβω το λεωφορείο;”) μέχρι πιο ουσιαστικά (“θα έχω δουλειά και αύριο;”). Αν καταγράφαμε κάθε ανησυχία μας θα γεμίζαμε βιβλία ολόκληρα. Αξίζει όμως;
Τι κερδίζουμε από το να ανησυχούμε για τα πάντα;
Τίποτα πέραν απο άγχος με ό,τι αυτο συνεπάγεται. Καλό είναι να κοιτάξουμε τις ανησυχίες μας και να τις αξιολογήσουμε. Σκεφτείτε: πόσο σημαντικό είναι αυτό για εμένα; πόσο θα με επιρεάσει στην καθημερινότητα μου; μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω; Αυτή είναι και η πιο σημαντική ερώτηση. Αν μπορώ να κάνω κάτι, γιατί δεν το κάνω; τι χρειάζεται για να τα καταφέρω; Απο τη στιγμή που εντοπίσουμε τι μπορούμε να κάνουμε, ας σταματήσουμε να ανησυχούμε και ας το πράξουμε! Αν δεν μπορώ να κάνω κάτι- αν ουσιαστικά δεν μπορώ να κάνω κάτι και όχι επειδή φοβάμαι, είναι δύσκολο ή με ξεβολεύει- δεν έχει και νόημα να ανησυχώ. Δεν είναι στα χέρια μου. Μπορώ όμως να εντοπίσω τι μπορώ να κάνω για να επιρεάσω έμεσα την κατάσταση- αν π.χ. μιλάμε για κάποιον δικό μας άνθρωπο που είναι άρρωστος, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά αν δεν είμαστε γιατροί. Μπορούμε, όμως, να του κάνουμε παρέα, να φροντίσουμε το σπίτι του ή ότι άλλο θα τον ελάφρυνε έστω κ λίγο.
Μειώστε τον όγκο των ανησυχιών σας κρατόντας μόνο τα σημαντικά. Είναι καλύτερο για σας, για την ψυχική και σωματική σας υγεία αλλά κάνει και πιο εύκολη την εύρεση τρόπου αντιμετώπισης του προβλήματος.
