Όχι, σε μια σχέση δεν μας βγάζει ο άλλος τον κακό μας εαυτό. Εμείς το επιλέγουμε. Εμείς διαλέγουμε να γίνουμε οι κατάσκοποί που βγήκαν από το κρύο και να ζούμε με ένα μόνιμο «λες;».
Έλα, πες τώρα, πόσες φορές μπήκες σε πειρασμό να βάλεις μια περούκα και να παρακολουθήσεις το έτερον ήμισυ ή έστω το ερωτικό σου ενδιαφέρον. Καλά, για διαδικτυακή κατασκοπία δεν το συζητάμε, εκεί γίνεται σφαγή. Πού, πόσα like, ποιος/ποια πάτησε like, που έγινε το check in, ποιανού είναι το tag και γιατί δεν έκανε εσένα tag μέχρι τώρα;!
Και κάπου μετά από κει οδηγούμαστε στην παράνοια γιατί είναι πολύ εύκολο να χάσουμε τη μπάλα. Ποια μπάλα; Τη μπάλα της ηρεμίας σε μια σχέση. Α, και τη μπάλα της αξιοπρέπειας. Αυτό που το πας; Τώρα θα ρωτήσεις εσύ γιατί. Γιατί να μην κοιτάω το κινητό του όποτε θέλω; Γιατί να μην έχω λόγω πού πάει και τι κάνει; «ποια είναι αυτή που σου κάνει λάικ, μανάρι μου;», «ποιος είναι ο γύπας που σου σχολιάζει πάντα πρώτος, αγάπη μου;». Κι άλλα τέτοια ωραία.
Σοβαρά τώρα, εσύ έτσι τη σκέφτεσαι τη σχέση; Ένα μόνιμο άγχος και σε μόνιμη ετοιμότητα μη το φας το κέρατο; Αν ναι, καλά το πας συνέχισε. Αλλά, πραγματικά δε νομίζω ότι είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις και μάλιστα θα σου πρότεινα να το συζητήσεις μ’ έναν ψυχολόγο γιατί μου μυρίζεται θέμα από την παιδική ηλικία- κλασσικά.
Σε μια σχέση θέλουμε να βγαίνει ο καλύτερος μας εαυτός. Να περνάμε όμορφα, να χαλαρώνουμε και να απολαμβάνουμε. Να εξελισσόμαστε σαν προσωπικότητες κι όχι σαν πράκτορες σε αποστολή. Πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη και από τις δύο πλευρές κι όχι μια μόνιμη ανεξήγητη απειλή.
Αν ο άνθρωπός σου δε σου δίνει πάτημα για ανησυχία, εσύ γιατί είσαι στην τσίτα; Αν από την άλλη σου δίνει, γιατί είσαι μαζί του; Είναι δύο τελείως διαφορετικά θέματα που πρέπει να συζητήσουμε εδώ. Αν χάθηκε κάποια στιγμή η εμπιστοσύνη, καλό είναι να αναρωτηθούμε αρχικά αν θέλουμε δοκιμάσουμε να την ξαναχτίσουμε από την αρχή ή αν έχουμε πληγωθεί τόσο βαθιά που δεν έχει νόημα να προσπαθούμε.
Καταλαβαίνουμε γιατί δεν φταίει ο άλλος για τον κακό εαυτό που μας βγαίνει; Γιατί είναι δική μας η αντίδραση, εμείς συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένο τρόπο στον άλλον. Ναι, έχει προηγηθεί κάτι (γι’ αυτό άλλωστε το λέμε και αντίδραση, hello) αλλά το ποια θα είναι αυτή η αντίδραση έχει να κάνει καθαρά με τις εμπειρίες μας, τα βιώματα και τα τραύματά μας.
Ναι, άνθρωποι είμαστε και κάποια στιγμή μπορεί να κάνουμε κάποιο λάθος ή να μπούμε στον πειρασμό να κάνουμε αυτό που κοροϊδεύουμε. Δε χρειάζεται να γίνει ένα μόνιμο μοτίβο συμπεριφοράς, ναι; Βλέπουμε τι θέλουμε από μια σχέση και πορευόμαστε με αυτό σαν πυξίδα.
Ακολούθησε τις περιπέτειες μας εδώ !
