Στο προηγούμενο άρθρο μιλήσαμε για το τι είναι τοι άγχος, πώς προκαλείται και τι μπορεί να το πυροδοτεί. Σε αυτό, θα δούμε πιο πρακτικά το κομμάτι της διαχείρισης του άγχους, τόσο για σένα που το βιώνεις, όσο και για σένα που βλέπεις ένα οικείο σου πρόσωπο να περνάει το ζόρι του άγχους ή των κρίσεων πανικού και δεν ξέρεις πώς να βοηθήσεις.
Πάμε να δούμε, λοιπόν!
Εσύ που αγχώνεσαι:
-Αυτό που σε αγχώνει είναι πραγματικό για σένα και κανείς δε μπορεί να στο στερήσει κανείς ή να στο απαξιώσει. Αφού σε ενοχλεί είναι σημαντικό για σένα. Μην ακούς το γεγονός ότι υπάρχουν πιο σημαντικά και πιο ζόρικα γεγονότα. Εφόσον σου προκαλεί αναστάτωση έχεις κάθε δικαίωμα να αγχωθείς και να προσπαθήσεις να το λύσεις.
-Ηρέμησε. Πάρε μία ανάσα. Η σωστή αναπνοή ρυθμίζει διάφορα πραγματάκια στον οργανισμό μας. Μια απλή άσκηση είναι η εξής: αναπνέεις από τη μύτη μετρώντας αργά μέχρι το πέντε, κρατάς μετρώντας δύο, εκπνέεις από το στόμα μετρώντας ξανά μέχρι το πέντε, κρατάς για δύο και επαναλαμβάνεις. Μπορείς να βρεις πολλές ασκήσεις αναπνοής στο ίντερνετ, δοκίμασέ τις και κράτησε αυτή που σου ταιριάζει.
-Πόσο άμεσος είναι ο κίνδυνος; Κάνε λίγο μια εκτίμηση της κατάστασης: μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό άμεσα ή αργεί ακόμα να έρθει; Εάν αργεί μερικούς μήνες ή βδομάδες και δεν μπορείς να κάνεις κάτι μέχρι τότε, βάλε την σκέψη στην άκρη και επικεντρώσου στο εδώ και στο τώρα.
-Εκτίμηση μέρος 2: Μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό ή ανησυχείς άδικα; Αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό, δεν υπάρχει νόημα να αγχώνεσαι. Μπορείς να διοχετεύσεις την ενέργειά σου σε κάτι που θα έχει σημασία. Ίσως να μην αλλάζει το καθαυτού γεγονός, αλλάζει όμως η αντιμετώπιση σου. Αποδέξου ότι ελάχιστα είναι αυτά τα οποία μπορούμε να ελέγξουμε, όμως η στάση μας απέναντι από καταστάσεις σίγουρα αλλάζει.
-Συγκεντρώσου στο εδώ και στο τώρα. Με τι ασχολείσαι αυτή τη στιγμή; Τι έχεις να κάνεις; Φέρε το μυαλό σου σε αυτά. Μια άλλη άσκηση είναι να επαναλαμβάνεις πού είσαι, με ποιους είσαι και τι κάνεις, κάθε φορά που το μυαλό σου φεύγει στην αγχωτική σκέψη.
-Κοίτα έξω από σένα, μην κοιτάς το πως νιώθεις- θα φοβάσαι αλλά δεν είναι σημαντικό, γιατί πρακτικά δεν θα πάθεις κάτι. Είναι απλώς σκέψεις που σε κάνουν να νιώθεις άγχος οπότε τίποτα δε θα γίνει. Επικεντρώσου σε αυτό που κάνεις.
-Κάνε καταγραφές για να εντοπίσεις ένα μοτίβο. Πότε αγχώθηκες, τι σκέφτηκες, τι ένιωσες, τι έκανες πριν αγχωθείς. Θα σε βοηθήσει να πάρεις κάποιες απαντήσεις.
-Κράτα το μυαλό σου απασχολημένο με διάφορες μικρό-ασκήσεις που μπορείς να κάνεις εκείνη τη στιγμή. Μέτρα πόσα κόκκινα αυτοκίνητα θα περάσουν, πόσους Γιάννηδες ξέρεις- τέτοια.
-Βρες τι σε χαλαρώνει, κάποια ασχολία, η γυμναστική, η προσευχή κ.τ.λ. και κάν’ τα κομμάτι της καθημερινότητάς σου. Θα σε χαλαρώσουν γενικά και μπορούν να σου μειώσουν κάπως το άγχος.
–Ύπνος: Αν δεν μπορείς να κοιμηθείς μέτρα προβατάκια (ναι, χαχα πολύ αστείο, αλλά πιάνει- μέτρα από το 100 προς τα κάτω και οραματίσου τα προβατάκια), κάνε πράξεις (7682 – 3 και κατέβαινε), χρησιμοποίησε οραματισμό για να δεις μια εικόνα με πολλές λεπτομέρειες. Το μυστικό είναι να κουράσεις το μυαλό σου και να επικεντρωθεί σε αυτό που κάνεις και να φύγει από την αγχωτική σκέψη. Κράτα δίπλα σου ένα σημειωματάριο και σημείωνε τις σκέψεις που σε κρατάνε ξύπνιο. Βοηθάει αυτή η καταγραφή γιατί το μυαλό σου μόλις τα γράψεις τα τακτοποιεί κιόλα.
Εσύ που βλέπεις τον άλλο να αγχώνεται
-Το «χαλάρωσε, πως κάνεις έτσι» δε βοηθάει σε καμία περίπτωση. Τον κάνει να νιώθει χειρότερα. Αυτό που περνάει είναι αληθινό για αυτόν και σημαντικό. Μη του το μειώνεις!
–Άκουσε αυτό που έχει να σου πει. Αυτό από μόνο του μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση σου
–Ενθάρρυνε χωρίς να γίνεσαι φορτικός και πιεστικός, δώσε χρόνο και χώρο και άσε τον άλλον να σου μιλήσει για τα αισθήματά του όταν νιώσει έτοιμος.
-Γίνε η φωνή της λογικής. Και πάλι χωρίς να είσαι πιεστικός, δώσε τα δεδομένα και τα στοιχεία, για να μπορέσει να καταλάβει ότι οι καταστάσεις στο μυαλό του μεγεθύνονται και γίνονται τραγικές. Και πάλι όμως, προσεκτικά.
–Ενίσχυσε κάθε επίτευγμα και δώσε κάποια επιβράβευση έστω και λεκτική σε αυτά που κάνει. Ακόμα κι αν είναι μια προσπάθεια. Έχει ανάγκη κάποιος να πιστέψει στον εαυτό του, γιατί ο ίδιος δεν πιστεύει και χρειάζεται μια υποστήριξη.
-Μείνε υπομονετικός. Το άτομο περνάει μεγάλο ζόρι όσο κι αν δεν τον καταλαβαίνεις εσύ, οπότε κάνε υπομονή, πάρ’ το εσύ χαλαρά και γίνε το στήριγμά του για εκείνη την φάση (όχι, μόνιμο δεκανίκι, εκεί πάμε άλλου).
–Ενημερώσου περισσότερο για το άγχος γενικότερα και το άγχος που βιώνει το άτομο, έτσι ώστε να καταφέρεις να το βοηθήσεις. Μίλα και με κάποιον ειδικό για το πώς να το χειριστείς και φυσικά πρότεινε στο άτομο να επικοινωνήσει με έναν ειδικό ψυχικής υγείας για να το βοηθήσει να το ξεπεράσει το συντομότερο και με το μικρότερο ψυχικό κόστος.
Μπορείς να δεις το σχετικό επεισόδιο εδώ ! Μην ξεχάσεις να κάνεις εγγραφή στο κανάλι για να ενημερώνεσαι για τα νέα βίντεο.
